Hjón­in Jó­fríður Bene­dikts­dótt­ir, kjóla- og klæðskera­meist­ari, og Hafliði Aðal­steins­son, skipa­smíðameist­ari, voru út­nefnd sem heiðursiðnaðar­menn árs­ins 2020 á ár­legri ný­sveina­hátíð Iðnaðarmanna­fé­lags­ins í Reykja­vík fyr­ir ein­stakt fram­lag til ís­lenskr­ar þjóð- og iðnmenn­ing­ar.  

Jó­fríður Bene­dikts­dótt­ir er kjóla- og klæðskera­meist­ari og BA í list­fræði með þjóðfræði sem auka­grein, og Hafliði Aðal­steins­son er skipa­smíðameist­ari og húsasmiður. 

Þau hafa bæði, hvort á sinn hátt, haldið uppi og  miðlað áfram iðnþekk­ingu sem skip­ar mik­il­væg­an sess í menn­ing­ar­sögu okk­ar Íslend­inga. 

Jó­fríður hef­ur um ára­bil haldið uppi heiðri ís­lenska þjóðbún­ings­ins og kennt nám­skeið þjóðbún­inga­gerð og Hafliði er báta­smiður langt aft­ur í ætt­ir og hef­ur miðlað þeirri þekk­ingu og sögu áfram. 

Kristján SH. Skipaskrárnúmer 647. Báturinn var smíðaður árið 1961 í Skipasmíðastöðinn hf. í Stykkishólmi og yfirsmiður var Kristján Guðmundsson (Stjáni Slipp) framkvæmdastjóri Skipasmíðastöðvarinnar. Þorsteinn Þorsteinsson skipasmíðameistari á Akureyri teiknaði bátinn. Báturinn er plankabyggður eikarbátur og þegar mælibréfið er gefið út í október 1961 er báturinn skráður  13,30 m. á lengd, 4,0 m. á breidd og 1,8 m. á dýpt og  20,90 brl. og vél Caterpillar 180 ha.

Báturinn er afar vandaður vel viðaður og vel byggður og ber meisturum sínu fagurt vitni. Báturinn er heill og búið er að skoða hann og meta vel hæfan til viðgerðar.

Báturinn var smíðaður fyrir Gísla Kristjánsson og fleiri í Grundarfirði. Í febrúar árið 1965 kaupir Norðri hf í Flatey bátinn og er hann notaður sem flóa- og fiskibátur og fær nafnið Konráð BA 152 árið 1968. Árið 1972 er báturinn seldur til Skagastrandar og þá er sett á hann það hús sem enn er á honum. Þá fær hann nafnið Helga Björg HU 7. Báturinn var gerður út sem fiskibátur frá Skagaströnd. Árið 1995 er báturinn seldur til Hafnarfjarðar og hlaut nafnið Reginn HF. Hann var síðan gerður út lengi frá Þorlákshöfn. Árið 2005 var hann skráður í Grundarfirði sem Sindri SH 121. Árið 2006 var hann skráður sem Gæskur KÓ. Síðan hefur báturinn ekki verið notaður og síðustu árin hefur hann staðið á landi og beðið örlaga sinna.

Nú á haustdögum 2019 leysti Kópavogsbær bátinn til sín og áformaði að farga honum. Sigurjón Jónsson, stjórnarformaður Skipavíkur í Stykkishólmi, hefur nú ákveðið að koma að verndun bátsins og í framhaldinu afsalaði Kópavogsbær bátnum til Bátasafns Breiðafjarðar. Fyrsta skrefið á þeirri braut verndunar er að báturinn var fluttur í lok janúar 2020 til Stykkishólms þar sem honum verður komið í geymslu og reynt að koma í veg fyrir frekari skemmdir á honum.

Vonir standa til að báturin verði seinna endurbyggður í upprunalegri mynd og honum fundið hlutverk til framtíðar.

Ýmsar myndir og gögn má finna hér:  http://batasmidi.is/photoalbums/292925/

Saga Ólafs.

Báturinn er smíðaður árið 1885 í Bjarneyjum. Hvergi í skráðum heimildum er smiður bátsins nefndur en ekki er öðrum til að dreifa en Bergsveini Ólafssyni (1839-1899). Bergsveinn var bóndi (1870-1899) og skipasmiður í Bænum í Bjarneyjum og mikill afkastamaður á því sviði.

Ólafur er skráður fyrst í skipaskrá 20.11.1908. Þar eru þessar upplýsingar skráðar: Nafn: Ólafur, Umdæmisnúmer: SH 147, Gerð: Árabátur 8 árar, áttæringur, Veiðarfæri: Lóðir, Stærð: Brl. 2,54 Lengd 24 fet (8 m), Breidd 6 fet (2 m), Dýpt 3 fet (1 m), Smíðastaður og ár: Bjarneyjar 1885, Efni: Fura, Áhöfn: 9 menn, Eigandi: Kristrún Eyjólfsdóttir, ekkja, Sandi (Hellissandi), Formaður: Sigurður Þorsteinsson, tómtshúsmaður, Sandi.

Kristrún Eyjólfsdóttir (1838-1922), sem er eigandi bátsins við skráninguna 1908, var laundóttir Eyjólfs "Eyjajarls" Einarssonar (1784-1865) í Svefneyjum. Maður Kristrúnar var Þorsteinn Jónsson (1838-1873) og bjuggu þau frá árinu 1863 í Innstubúð í Bjarneyjum. Þeim búnaðist vel og eignuðust 9 börn. Þau misstu 5 börn í æsku, en 4 komust upp. Þorsteinn maður Kristrúnar lést eftir stutta legu einungis 34 ára að aldri árið 1873. Eftir lát Þorsteins kom bróðir hans Sigurður Jónsson (1841-1906) til Kristrúnar, sem ráðsmaður.[1] Sigurður var nefndur "Stormur" og stundaði róðra undir Jökli á vetrarvertíð. Þann 20.2.1885 fór Sigurður úr Bjarneyjum með tvo báta áleiðis út á Sand til róðra. Eggert Þorsteinsson (1864-1898), sonur Kristrúnar, stýrði öðrum bátnum en Sigurður hinum. Þegar þeir voru komnir út undir Rif hvolfir bátnum, sem Eggert stýrði, skyndilega. Náðu menn að bjarga Eggerti, en þrír menn drukknuðu. Eftir slysið gekkst Ólafur Skagfjörð (1851-1887), kaupmaður í Flatey, fyrir samskotum fyrir nýjum báti fyrir Sigurð, með þeim árangri að Sigurður fékk nýjan og vandaðan bát[2]. Í þakklætisskyni skýrði Sigurður bátinn, Ólaf Skagfjörð.

Móðir Bergsveins Ólafssonar, sem smíðaði bátinn, var Björg Eyjólfsdóttir (1815-1899) í Sviðnum, og hann var því systursonur Kristrúnar og nánast jafnaldri hennar og nágranni í Bjarneyjum.

Báturinn var í daglegu tali nefndur Ólafur og er skráður með því nafni árið 1908 þegar hann er fyrst skráður. Sigurður réri á Ólafi frá Sandi á vetrarvertíðum. Sonur Kristrúnar, Sigurður Þorsteinsson (1869-1922), réri með Sigurði frænda sínum á Ólafi. Um aldamótin flytjast þau Kristrún og Sigurður alfarið út á Hellissand og setjast að í Hallsbæ og þar deyr Sigurður árið 1906.

Pétur (Maríus Guðlaugur) Guðmundsson (1886-1965) Ártúni á Hellissandi, kaupir bátinn fyrir 1911. Í Breiðfirzkum sjómönnum er sagt frá sjóferð árið 1911 þegar Pétur lendir í norðanáhlaupi þegar hann er á bátnum ásamt áhöfn sinni í róðri framundan Brimnesi sem er utan við Hellissand. Mið þessi eru nefnd "Svaða". Pétur varð að hætta að draga línuna og hleypa undan veðrinu. Einn af hásetum Péturs var Sigurður Pétursson sonur Kristrúnar og fékk Pétur Sigurð til að taka við stjórn bátsins vegna mikillar reynslu hans. Eftir töluverða svaðilför náðu þeir að lenda í Skarðsvík.[3]

Pétur lætur endurbyggja bátinn á árunum 1925-27 og þá er sett vél í bátinn. Vélin var af gerðinni Red Wing, 2 cyl. amerísk bensínvél.

Næsta færsla í skipaskrá er gerð 11.8.1932 og þá lítur skráningin út svona: Nafn: Ólafur, Umdæmisnúmer: SH 147, Gerð: Opinn vélbátur, Veiðarfæri: Lóðir, Stærð: Brl. 2,6 Lengd 23,7 fet (7,9 m), Breidd 6 fet (2 m), Dýpt 3,1 fet (1,03 m), Smíðastaður og ár: Umbyggður á Sandi 1925-1927, Efni: Fura, Áhöfn: 4 menn, Eigandi: Pétur Guðmundsson, Sandi (Hellissandi) og Helga Vermundsdóttir Sandi, Formaður: Pétur Guðmundsson, Sandi.

Árið 1940 óskar Haraldur (Jóhann) Guðmundsson (1899-1962) eftir skráningu bátsins þannig að sennilega hefur hann keypt bátinn um það leiti.

Haraldur réri bátnum frá Krossavík og einnig frá Rifi.

Eftir lát Haraldar 1962 gaf ekkja hans Elín Oddsdóttir (1901-1990) og fjölskylda Sjóminjasafninu á Hellissandi bátinn.

Á haustmánuðum 2019 hóf Hafliði Aðalsteinsson, skipasmíðameistari og formaður Bátasafns Breiðafjarðar, endursmíði bátsins. Þess má geta að Bergsveinn Ólafsson var langalangafi Hafliða. Með Hafliða við endursmíðina eru Eggert Björnsson bátasmiður og Einar Jóhann Lárusson, trésmiður og nemi í bátasmíði. Ráðgert er að báturinn verði gerður sjófær.       

Efnið í kjöl og stefni var fengið frá Skórækt ríkisins í Þjórsárdal, rúmlega 30 ára greni um 5 m að lengd. Hafliði telur að þetta sé í fyrsta sinn sem íslenskur viður er notaður við slíka smíði.

Myndir í myndaalbúmi.

Bátadagar 2019 fóru fram laugardaginn 6 júlí. Þáttaka var mjög góð í frábæru veðri, 10 bátar og um 50 manns tóku þátt. Myndir er að finna hér. http://www.batasmidi.is/pictures/

Hér að neðan er gestabók úr Sviðnum.

Bátadagar á Breiðafirði 5-6 júlí 2019

Allar gerðir báta velkomnar

Félag áhugamanna um Bátasafn Breiðafjarðar á Reykhólum, í samvinnu við Báta- og hlunnindasýninguna á Reykhólum, gengst nú fyrir bátahátíð á Breiðafirði í tólfta sinn dagana 5-6 júlí nk.

Nú verður breyting á því nú eru allar gerðir báta velkomnar, ekki bara trébátar.

Föstudagur 5. júlí.  Safnast saman.

Ráðgert er að þáttakendur safnast saman á Reykhólum föstudaginn 5 júlí. Flóð er um kl. 21 og þá er gott að setja bátana niður í höfninni fyrir þá sem koma með bátana landleiðina.

Laugardagur 6. júlí.

Á laugardagsmorgun verður haldið frá Reykhólum um kl. 9 og áformað er að sigla að Ólafseyjum og þar skoðaðar gamlar mannvistarleyfar. Þaðan verður siglt í Sviðnur þær skoðaðar, eigendur verða á staðnum og fræða þáttakendur. Síðan verður siglt innanskerja til Skáleyja og þar mun Jóhannes Geir Gíslason sýna okkur minjasafn sem hann hefur komið upp þar og fræða þáttakendur um lífið í eyjunum en hann er þar fæddur og uppalin og var þar bóndi um tíma. Loks verður siglt til baka til Reykhóla og ráðgert koma að landi um eða fyrir kl. 20 en háflóð er um kl. 22 og því hentugt að taka bátana upp.

 Siglingaleiðin.

 Sviðnur 1917. ljósmynd: Sæmundur Guðmundsson (1873-1955)

Ýmsan fróðleik má finna á netinu um eyjarnar, m.a.:

https://www.nat.is/travelguide/br_eyjar_olafseyjar.htm

https://www.nat.is/travelguide/br_eyjar_svidnur.htm

https://www.nat.is/travelguide/br_eyjar_skaleyjar.htm

Að sjálfsögðu ráða aðstæður, sjávarföll og veður, mestu um hvernig siglingin verður og áætlunin getur því breyst ef aðstæður krefjast. Siglingin verður undir stjórn manna sem þekkja vel til aðstæðna við Breiðafjörð.

Formaður hvers báts er ábyrgur fyrir því að nauðsynlegur öryggisbúnaður sé fyrir hendi um borð. Vinsamleg tilmæli eru að þáttakendur verði með bjargbelti og að sem flestir bátar séu búnir björgunarbátum. 

Björgunarsveit Landsbjargar á Reykhólum, Heimamenn, mun verða með í för með öflugan bát okkur til halds og trausts.

Allir bátar eru velkomnir og við viljum hvetja sem flesta til að nýta sér þetta tækifæri til siglingar um þetta fallega umhverfi.

Mjög góð aðstaða fyrir báta er á Reykhólum og einnig er mjög góð aðstaða fyrir ferðamenn í Reykhólasveit.

Báta- og hlunnindasýningin verður opin og vafalaust hafa þáttakendur áhuga á að skoða hana.

Sjá má fróðleik úr starfi félagsins og myndir frá fyrri Bátadögum: http://batasmidi.is/

Frekari upplýsingar veitir: Hafliði Aðalsteinsson, formaður félagsins,  s. 898-3839

Björg var smíðuð í Bjarneyjum um 1870 af Bergsveini Ólafssyni (1839-1999). Bergsveinn, var sonur Ólafs Teitssonar (1810-1892) og Bjargar Eyjólfsdóttur (1815-1899) í Sviðnum, Einarssonar eyjajarls (1784-1865) í Svefneyjum. Bergsveinn var afkastamikill bátasmiður og er talinn hafa smíðað bát á ári öll sín búskaparár í Bjarneyjum 1869-1899 og stundum marga, eða alls á milli 30 og 40 báta, auk þess sem hann gerði við fjölda báta.

Björg er smíðuð úr furu fyrir Magnús Magnússon (1854-1933) "vert" í Flatey og er stór sexæringur tæpir 8 metrar á lengd og um 2,2 metrar á breidd og um 2,0 brl. að stærð. Upphaflega hét báturinn Harpa og var seglskip og notaði Magnús bátinn aðallega til flutninga. Árið 1934 eignast Valdimar Ólafsson (1906-1939) sonarsonur Bergsveins bátinn, breytir honum í vélbát og lætur hann heita Björg. Síðan var báturinn í Hvallátrum og notaður til flutninga og ferðalaga þar til búsetu þar lauk árið 1991. Báturinn var í Hvallátrum í eigu Aðalsteins Aðalsteinssonar (1923-2014) bróðursonar Valdimars til ársins 2007, en þá var báturinn tekinn til viðgerða og synir Aðalsteins, Hafliði og Jón, gerðu töluvert við hann. Í dag er hann heill og í ágætu standi.

Fyrsta vélin sem sett var í bátinn var 7 ha Skandia vél en 1948 var sett í hann 10 ha Skandia, 1961 10 ha Kelvin vél og 18 ha Sabb vél árið 1987. Kelvin vélin frá 1961 var síðan gerð upp og sett aftur í bátinn 1997-98.

Björg was built in Bjarney in 1870 by Bergsveinn Ólafsson (1839-1999). Bergsveinn, son of Ólafur Teitsson (1810-1892) and Björg Eyjólfsdóttir (1815-1899) in Sviðnur, Einarsson (1784-1865) in Svefneyjar island. Bergsveinn was a productive boat builder and built a boat every year from 1869-1899 and sometimes many, or in total between 30 and 40 boats. Björg is made of pine for and is about 2.0 brl. (gross tonnes) Initially, the boat was named Harpa and was a sailing ship. In 1934, Valdimar Ólafsson (1906-1939) grandson of the Bergsveinn, bought the  boat, converted him into a motor boat and named him Björg. Then the boat was in Hvallátur and used for transport and travel until the residence in Hvallátur ended in 1991. The boat was owned by Aðalsteinn Aðalsteinsson (1923-2014) brotherson of Valdimar until 2007, when then the boat was taken for repair and sons of Aðalsteinn, Hafliði and Jon, did a lot to him. Today she is in good condition. The first machine that was installed in the boat was 7 ha Skandia engine, in 1948 it was replaced with 10 ha Skandia engine. In 1961 it was replaced with 10 ha Kelvin engine and then 18 ha Sabb machine in 1987. The Kelvin machine from 1961 was then repaired and re-installed in the boat 1997- 98.